#grammado – te koppig om eigenwijs te zijn

Een appwisseling met m’n zus: ben ik koppig of eigenwijs? Ik denk dat ze beide is, maar dat terzijde. Het gaat om de uitleg: deze twee woorden worden vaak door elkaar gehaald, maar er zit een subtiel verschil in.

Stel, je gaat een lange wandeling maken zonder jas, terwijl het buiten vriest. Iedereen zegt: “Doe nou niet, het is koud, straks word je ziek.” Maar je zet tanden klapperend en veranderend in een ijsklont door, want je hebt stellig besloten dat je het niet koud gaat krijgen. Dat is koppig. Gewoon blijven volharden in iets, ook als de realiteit je langzaam inhaalt.

Eigenwijs is net iets anders. Stel, je doet diezelfde wandeling, maar zonder jas, omdat je ergens gelezen heb dat je lichaam dan zelf beter leert opwarmen. Mensen zeggen weer: “Doe nou niet, het is koud, straks word je ziek.” Maar je roept terug: “Nee hoor, Wim Hof doet dit ook en die is nooit ziek!” En als je dan alsnog half bevriest, lach je en zegt: “Nou ja, experiment mislukt, volgende keer handschoenen mee.” Dat is eigenwijs: je gaat je eigen gang, vaak met een of andere (pseudo)wetenschappelijke onderbouwing erbij, maar je bent wel bereid om toe te geven als het toch anders uitpakt. Zie het als een leermoment 😉.

Als ik dan aan het thuisfront vraag of ik koppig of eigenwijs ben, dan is het antwoord: “Nee, je bent eigengereid.” Okay, dat is ook een antwoord.