#grammado – geen like meer van Martien

Vorige week kregen we een telefoontje: Martien is overleden. Martien, vanaf dag 1 fan van #grammado. Iedere donderdag kwam steevast de eerste like van hem op mijn post op Facebook: leuk en leerzaam, wijffie. Martien, gek op de natuur,  maakte mooie tekeningen van wild. Iedere verjaardag en vlak voor kerst lag er dan ook altijd een tekening van een vogel of hert op de deurmat. De laatste was er eentje met twee reeën.

Martien, ik zal je uitleggen hoe het zit met het meervoud bij botsende klinkers, want zo noem je zoveel ees achter elkaar. Achter het enkelvoud voeg je -en. Omdat reeen niet uit te spreken is (ja, in het Twents wel, wat jou in al die jaren Twente nog steeds niet echt lukte), zetten we een trema (die twee puntjes) op de e. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor twee, tweeën.

Wat je ook wel leuk zou vinden om te weten, is dat wanneer een woord op -ie eindigt, je er niet altijd standaard -ën erachter plak. Dat heeft te maken met de klemtoon. Wanneer de klemtoon op ie valt, dan schrijven we ieën en wanneer niet, dan schrijven we iën. Bacterie wordt dan bacteriën en industrie wordt industrieën. Bij woorden met maar één lettergreep valt de klemtoon – hoe kan het anders – op het woord zelf. Knie wordt dan ook knieën.

Martien, ouwe gekke Haagse hippie, ik ga je likes missen. Het was mooi om je te hebben gekend.